شخصا ترجیح می دم انسانی رک و صریح باشم،

افکار و احساساتم را بدون کمترین تعارف و پرده پوشی با افراد مقابلم در میان می گذارم،هرچند این کار باعث می شه از تعداد اطرافیانم کاسته بشه اما حداقل بقیه خیالشون راحته که با چه کسی و چه افکاری طرف هستند.

به نظرم این ظلمه که بخواهیم محافظ کار باشیم و به قیمت داشتن اطرافیان بیشتر،با سکوت تاییدشون کنیم و یا بدتر از اون در غیابشون جور دیگری صحبت کنیم،این طوری باعث می شیم تصویر دروغینی از افکار و عقاید و احساساتمون درون آنها نقش ببنده یا اینکه اجازه می دهیم قضاوت غلطی در مورد ما داشته باشند.همیشه سعی کردم اگر واقعا به شخصی علاقه دارم با صراحت بار بهش یادآوری کنم هرچند بعدا باعث بشه تصور غلطی یا فکر سوء استفاده داشته باشه اما با صراحت ارزش خودم را بالا می برم. البته در مقابل هم با شجاعت اعلام می کنم که چرا در فلان مجلس حضور نخواهم داشت و یا نسبت به تو احساس خوبی ندارم!



پاییز نود و پنج

میم شین